Goud en zilver waren altijd waardevol. Maar in de Middeleeuwen was er een grondstof misschien nog wel waardevoller: zout. Het was onmisbaar om eten te bewaren of juist om het op smaak te brengen, maar zonder een zee in de buurt was het voor steden als Krakau moeilijk te krijgen en daarom erg kostbaar. De vondst van zout in de grond bij Wieliczka, net buiten Krakau, was dan ook een enorme zegen. Eeuwenlang is er in de grond gegraven, wat een gangenstelsel van honderden kilometers diep onder de grond oplevert.
Aan de oorsprong van de mijn zit de legende van de Hongaarse prinses Kinga verbonden. Zij werd door haar vader naar Polen gestuurd om daar met de prins van Krakau te trouwen. Als geschenk kreeg ze goud en zilver mee. Kinga merkte terecht op dat ze in Polen al genoeg goud en zilver hadden, en veel meer hadden aan een geschenk van wit goud: zout. Dus stuurde de vader van Kinga haar en haar dienaren eerst lang een Hongaarse zoutmijn om daar zoveel mogelijk zout in te laden als ze konden meenemen. Terwijl de dienaren het zout uitgroeven, gooide Kinga ongezien haar verlovingsring in een diepe schacht van de mijn.
Toen ze eenmaal getrouwd was met Bolesław V, maakte ze een uitstapje naar het dorpje Wieliczka, net buiten Krakau. Daar gaf ze opdracht een put te graven. De arbeiders konden al snel niet verder graven omdat ze op een groot stuk steen stuitten. Bij nader onderzoek bleek de steen te bestaan uit puur zout. Toen het werd opengehakt bleek binnenin de zoutrots de verlovingsring van prinses Kinga te zitten.
Dat was lang niet het enige zout dat in de grond onder Wieliczka zat. De vondst van de enorme hoeveelheid wit goud bezorgde Krakau enorme rijkdom. Prinses Kinga is tot op de dag van vandaag beschermheilige van Poolse mijnwerkers.
De zoutmijnen in Wieliczka, even buiten Krakau, zijn open voor het publiek. Een rondleiding door de gigantische zouten gangen en grotten is een onvergetelijke ervaring. Hier lees je meer informatie over een bezoek aan de zoutmijnen bij Krakau.
Bijgewerkt op 4 december 2018